Nazwy Karłówek (niem. Klein Karlsberg; po wojnie – Małe Karolewo, Mały Karłów) nie znajdziemy na mapie. Nie pomoże nam nazwa ujęta w nawias, która oznaczałaby nieistniejącą wieś.
Gdy pierwszy raz przechodziliśmy przez fragment Karłówka nie mieliśmy pojęcia, że kilkadziesiąt lat temu był to przysiółek – zwróciliśmy uwagę jedynie na te fragmenty budynków, których nie sposób było nie zauważyć. Nie mogliśmy wiedzieć jak wiele innych pozostałości skrywała ściana zieleni lasu.
Nawet owo pierwsze – nieświadome – spotkanie z Karłówkiem pozostawiło w naszej pamięci ślad czegoś nierealnego – bo skąd tak potężne, kamienne ściany zabudowań w środku (zdawałoby się) lasu, gór… Kolejny raz, gdy byliśmy już – przynajmniej teoretycznie – przygotowani na spotkanie z Karłówkiem, ten absolutnie nas nie rozczarował. Ilość kamiennych fragmentów po dawnej zabudowie tego obiektywnie niewielkiego, ale niezwykle pięknie położonego przysiółka, nikogo chyba nie pozostawi obojętnym.
Gdzież to właściwie jest? A raczej gdzie szukać owych ruin? Jeśli spojrzymy na mapę Gór Stołowych na północny-wschód od Szczelińca zobaczymy skrzyżowanie szlaków – niebieskiego i żółtego. Jeśli udamy się w dół, szlakiem żółtym w kierunku Radkowa, ruiny w pewnym momencie niemal nas otoczą.
Niektóre z nich miniemy tuż przy ścieżce. Będziemy też korzystać ze schodów, które bynajmniej nie zostały zbudowane na potrzeby powojennych turystów.
Wiele z pozostałości jest jednak mniej lub bardziej (także w zależności od pory roku) ukrytych, dlatego warto się rozglądać. Potężne fragmenty budynków to jedno oblicze Karłówka…
…innym są ruiny coraz bardziej brane w posiadanie przez przyrodę, stające się niemal jej częścią…
Jeśli natomiast ze wspomnianej krzyżówki szlaków ruszymy za znakami niebieskimi w kierunku Szczelińca, po niedługim czasie znów będziemy mijać mocno zarośnięte ruiny, nawet przy samej drodze, choć nie zawsze muszą to być oczywiste relikty – czasami to jedynie niewielkie pagórki ruinowe…
Nawet jeśli ktoś niekoniecznie lubi się przedzierać przez chaszcze, to i tak idąc ze szlakiem, będzie musiał przejść tuż obok najpotężniejszej pamiątki po dawnym Karłówku.
Karłówek powstał jako kolonia Karłowa w połowie XVIII w. Znajdował się on na atrakcyjnej trasie wędrówek z Radkowa (przez Wodospady Pośny) w kierunku Szczelińca, z czasem powstała więc tu odpowiednia infrastruktura – było gdzie się posilić i przenocować (patrz: tutaj i tutaj). Przed II wojną światową Karłówek zamieszkiwało mniej niż 50 osób.
Po wojnie (koniec końców) przysiółek wyludnił się. Mimo to – a może właśnie dlatego warto go odnaleźć.
Subiektywny przewodnik po górach Polski i nie tylko 