Historia Domu Turysty PTTK w Zakopanem – epilog

A więc tak to wygląda naszymi oczami: w budynku będącym niegdyś Domem Turysty PTTK w Zakopanem obecnie znajduje się hotel o wysokim standardzie.

Jest urządzony z pomysłem, stylizowane dekoracje i ciepło drewna wyglądają naprawdę dobrze, a rozpalone kominki dopełniają klimatu. Obsługa – prócz skądinąd ważnej kwestii, że kontakt mejlowy był wyjątkowo nieefektywny – bez zarzutu.
Przy potężnej kubaturze gmachu jakim jest dawny Dom Turysty hotel ma dużo miejsc noclegowych, mimo tego, że oczywiście nie ma w nim pokojów, które goszczą więcej niż 4 osoby jednocześnie. Na miejscu dawnych sanitariatów (to dość kuriozalne, przyznajcie, zwłaszcza gdy się pamięta w jak opłakanym stanie były pod koniec funkcjonowania Domu) powstały pokoje, podobnie stało się z potężną salą na piętrze. Tego już nie ma. W nielicznych miejscach można natrafić na fragmenty dekoracji dawnego Domu Turysty – filary z niedźwiadkami w hallu głównym (na miejscu księgarni górskiej, która ponoć miała tam pozostać, jest elegancki butik…), kolumna z dekoracją ceramiczną przeniesiona w inne miejsce (i nieco zabudowana)…

…dwa z większej ilości obrazów malowanych na szkle przeniesione na niski parter, podobnie jak mapa Korosadowicza, która niegdyś znajdowała się przy drzwiach głównych budynku (trzeba się cieszyć, że jest uratowana, choć pewnie zasłużyła na lepsze miejsce ekspozycji).

W restauracji (która została rozbudowana kosztem dziedzińca) można wypatrzeć stare belki z rytymi dekoracjami…
…jakkolwiek – niestety kilka z nich jest częściowo zakryta…

Budynek – zarówno od zewnątrz, jak i od wewnątrz – robi ogólnie dobre wrażenie. Podejrzewam, że gdyby dach pokrywał gont, wrażenie mogłoby być wręcz bardzo dobre. Oczywiście tylko i wyłącznie pod warunkiem, że nie będziemy rozpatrywać kwestii tego, co utracone. Bo należy pamiętać, że nie tylko gont zniknął, ale również – jak się zdaje – bezwzględna większość oryginalnego, cennego i ciekawego z punktu widzenia artystycznego wyposażenia oraz dekoracje pochodzące z czasu powstania budynku. I tu dochodzimy do pewnego paradoksu – historią budynku, jego związkami z kulturą i sztuką, nazwiskami architektów i artystów z nim związanych sam hotel chwali się (np. na stronie internetowej) podobnie jak kiedyś PTTK.

Przed remontem PTTK zapewniało o kilku rzeczach:

– że budynek zostanie własnością PTTK

– że artystyczne wyposażenie oraz elementy dekoracyjne zostaną zabezpieczone, a po remoncie wrócą na swoje miejsce

– że członkowie PTTK będą mieć w hotelu zniżkę 10%.

Tak więc po kolei. Budynek podobno jest własnością Towarzystwa, jakkolwiek absolutnie nigdzie nie natrafimy choćby na wspomnienie o PTTK. Trudno się dziwić, bo czy to by dodawało splendoru hotelowi – nie sądzę. I chyba raczej nie dlatego, że domeną PTTK nie jest tego typu hotelarstwo…  Co do zniżek, owszem są. Ale informacji o ich istnieniu nigdzie nie znajdziemy. Poza tym nie 10%, a 5%. Gdyby ktoś pytał.

Czy wyposażenie zostało zabezpieczone (nie mam na myśli rozpadających się łóżek czy starych wykładzin) – tego nie wiemy, i mam obawę, że możemy się tego już nie dowiedzieć. Nieco drewnianych krzeseł „odnaleźliśmy” w jednym ze schronisk w Beskidzie Sądeckim. Tyle że krzesła są praktyczne, dlatego więc pewnie zostały uratowane (wartości artystycznej nie mają, są za to dość solidne, no i mają tradycyjne formy). Co z resztą większych lub mniejszych elementów rzemiosła artystycznego?.. Są gdzieś w magazynach hotelu czy zostały przejęte przez PTTK? Co się  z nimi stało?

Szkoda, że potężne pieniądze, które zostały włożone w remont dawnego Domu Turysty nie wystarczyły na stworzenie i zrealizowanie projektu, który faktycznie zachowałby to, co w środku było jedyne w swoim rodzaju. Szkoda, że właściciel o to nie zadbał, konstruując umowę. Raczej trudno tutaj podejrzewać argumentację podobną jak przy kwestii zmiany gontu na imitację (argumentem było zagrożenie pożarowe oraz koszt).

Zakopane straciło budynek-legendę. Miejsce, które było w bardzo ponurym stanie pod koniec swojego istnienia, bo zwyczajnie nie było dobrze zarządzane. Podupadający Dom Turysty najłatwiej było więc oddać do generalnego remontu potężnemu inwestorowi, który przez wiele lat (jak podejrzewam) będzie czerpać z tego potężne zyski. Zwyczajny turysta, który szuka ekonomicznego noclegu na jedną czy kilka nocy już tutaj nie zawita. Zakopane straciło miejsce wyjątkowe, zbudowane z myślą o turystach. Miejsce, którego będzie na mapie miasta brakować, bo setki, a nawet tysiące lepiej lub gorzej urządzonych (czy ogrzewanych) kwater nie zastąpi czegoś takiego.

Po rozpoczęciu remontu władze petetekowskiej spółki wspominały coś o tym, że są plany przystosowania do potrzeb turystów budynku przy ulicy Chałubińskiego (pomijam fakt, że w tatrzańskim oddziale PTTK nikt nie słyszał o takim pomyśle). Tak się składa, że obecnie na stronie spółki Schroniska i Hotele „Karpaty” wisi ogłoszenie o licytacji działki z nieruchomością (piętrowego budynku obecnie wynajmowanego firmie ochroniarskiej), właśnie przy Chałubińskiego. Coś się więc zdaje, że nie będzie jednak petetekowskich noclegów dla turystów w Zakopanem…

I może nieco złośliwie, ale skoro już stało się to, co się stało, myślę, że chyba lepiej, by budynek dawnego Domu Turysty już nigdy nie wrócił w bezpośrednie zarządzanie przez PTTK. I mimo wszystko z jednego należy się ucieszyć – budynek żyje. A przecież mógł np. spłonąć. W Zakopanem zadziwiająco często takie rzeczy się dzieją.

 P.S. Na stronie głównej PTTK nadal (stan na 18.12.2014 r.) wisi informacja, że „o terminie wznowienia działalności powiadomimy”, na stronie Spółki Karpaty podobna informacja niedawno zniknęła. Ani na jednej, ani na drugiej stronie nie ma słowa o nowym hotelu. W sumie hotel to nie Dom Turysty, więc o czym tu informować?..