Scena V
Słowacja, Tatrzańska Łomnica, letnie popołudnie. Dwoje turystów z plecakami łapie stopa w kierunku Łysej Polany.
Ona: Jedzie czarny mercedes. Łapać?
On: Łap wszystko.
Ku zaskoczeniu turystów samochód zatrzymuje się. Na rejestracji widnieją litery „KTT”. Turyści – nauczeni doświadczeniem wcześniejszych podróży z mieszkańcami powiatu tatrzańskiego – wymieniają porozumiewawcze, ostrzegawcze spojrzenia, zaś drzwi od strony kierowcy otwierają się.
Scena I
Zakopianka; wrzesień, piątek przed północą. Środek transportu publicznego do Zakopanego jedzie przepisowo. Od Szaflar ciągnie się luźny sznur samochodów. Trzy z czterech mają rejestrację zaczynającą się od litery W.
W tym roku wybraliśmy się do krokusowej Chochołowskiej na około. I to mocno. Ruszyliśmy z Zakopanego, ale bynajmniej nie powędrowaliśmy „pod” czy też „nad” reglami, lecz udaliśmy się w stronę… Gubałówki (!). Niespełna rozumu, co?.. No, to posłuchajcie…
Gdyby ktoś pytał, to owszem, zarówno na najsłynniejszych tatrzańskich stanowiskach (Polana Chochołowska, Kalatówki), jak i licznych podtatrzańskich łąkach, krokusy są właśnie w pełni kwitnienia.
Jakiś czas temu, podczas jednego z wyjazdów, z powodu zawirowań pogodowych oraz ciekawości niepohamowanej, postanowiliśmy dotrzeć na kilka godzin do Zakopanego. Ot, taka fanaberia.
Zakopane zarówno jako fenomen sprzed stu laty, jak i jako współczesna „kraina cudów” i „innej” logiki chyba nigdy nam się nie znudzi. Bowiem tak jak Podhale, Tatry oraz niewielka wioska odwiedzana przez Chałubińskiego pod koniec XIX w., czy rozrastająca się miejscowość wczasowa dwudziestolecia międzywojennego, z której na wspólne wycieczki wychodziły takie grupki jak trójka: Witkacy, Żeleński i Makuszyński, by potem łajdaczyć się i dyskutować przy wódce – tak jak Tamto Zakopane fascynuje i pociąga, tak współczesne… odpycha. I proszę tego źle nie zrozumieć.
„Letnicy i turyści mają dużą sposobność, a zarazem i obowiązek zapobiegania także i demoralizowaniu ludności góralskiej, towarzyszącej stale ich napływowi, a objawiającemu się głównie w niepohamowanej chęci wyzysku oraz żebractwie. Strzec się zwłaszcza należy nadpłacania za towar lub usługi, bo to najwięcej ogłupia ludzi i zachęca do żebractwa. To też i przy najmowaniu podwód [wozu z końmi], przewodników lub tragarzy umawiać się należy najdokładniej co do ceny i usług i baczyć, by warunku umowy obopólnie były poprawnie dotrzymane. Słowem: każdy letnik i turysta winien przywozić ze sobą poczucie obowiązku zapobiegania moralnym szkodom wynikającym z masowego przypływu ludzi miejskich w góry!” (H. Gąsiorowski, Przewodnik po Beskidach Wschodnich. Tom pierwszy. Część I. Bieszczady, Lwów-Warszawa 1935, s. 15).
Jadąc dwa dni temu na ultrakrótki-weekendowy, ale jakże potrzebny nam wypad, spodziewaliśmy się w Tatrach tłumów – pogoda i warunki przecież wyśnione.
Czytaj dalej „Tatry wrześniowe (suplement do dwóch wcześniejszych wpisów)”
Nie czas teraz na pisanie bloga – będzie pewnie dopiero w lipcu, za to ze świeżymi górskimi „niusami” z naszej dwutygodniowej podróży, która tuż tuż. Póki co, ku przestrodze umieszczamy cennik busów naszych „ulubionych”, czyli zakopiańskich.
Czytaj dalej „Na Palenicę Białczańską za 10 zł, czyli najdroższa trasa w Polsce”
Subiektywny przewodnik po górach Polski i nie tylko 